татарские стихи про маму

Ответ от Вахит Шавалиев[гуру]
Иң матур әни.
Минем әни бу дөньяның
Иң чибәре, сылуы.
Нинди бәхет-
Һәр баланың
Үз әние булуы!
Минем әни, һич бәхәссез,
Иң сөйкемле әни ул!
Әйткән сүзе,
Кылган эше-
Һәммәбезгә туры юл.
Борчыйсым килми әнине,
Елмаеп,
Көлеп йөрсен.
Иң матур әни икәнен
Бөтен дусларым күрсен!
Э. Шәрифуллина.
Иң иртә.
Иң-иң иртә кем тора?
Иң иртә әнкәй тора.
Без торганчы өстәлдә
Коймак белән чәй тора.
Иң-иң соңлап кем ята?
Иң соңлап әнкәй ята.
Үз йокысын биреп ул
Безне күбрәк йоклата.
Ф Яруллин.
Әниемә ял кирәк.
Әй кызлар!
Әй малайлар!
Тик торыгыз, тыныгыз!
Аз гына да чыкмасын
Сезнең тавыш – тыныгыз!
Ул эшеннән туктасын!
Тизрәк ятып йокласын!
Ял итеп, көч тупласын!
Әнием, син болай да
Ял итәсең бит сирәк.
Сиңа да бит ял кирәк!
Арыгансың бит инде,
Әнием ял ит инде-
Мине йоклат та тизрәк.
Р. Миңнуллин.
Күзләремнән күргән.
Әнкәм бүген кояш кебек
Каршы алды елмаеп-
Минем “бишле” алганымны
Әйткәннәрдер, мөгаен.
Юк шул, “бишле” алганымны
Белмәгән ул беркемнән.
Ишек ачып керүемә,
Күзләремнән ук күргән.
Ф. Зыятдинов.
Әниемнең кызы юк бит.
Әниемнең кызы юк бит,
Мин әнигә бер генә.
Кызы да юк, эше дә күп
Әнинең берүзенә.
Әниемнең кызы юк шул,
Мин булышам әнигә.
Аш пешерәм, җыештырам,
Кер юышам әнигә.
Кибеттән сөт алып кайтам,
Ипигә дә йөгерәм.
әниемнең кызы юк та-
Малае бар бер дигән!
К. Булатова.
Шунысы начар.
Әни миңа тун алды,
Бик матурын, карасын.
Йокларга ятканда да
Килми аны саласым.
Шундый йомшак, җылы ул.
Үзе таман, килешле,
Гел үлчәп теккән төсле.
Бик әйбәт шул әнием,
Миңа матур тун алды.
Шунысы начар : әниемнең
Үзенең туны югалды.
Ф. Яруллин. Кем гаепле?
Ачуланып, пыр тузынып
Кайтты Булат өенә.
Күңелендә дулады аның
Җил – давыллы өермә.
Сумкасын атып бәрде ул
Өйгә керә-керешкә.
Синең аркада бүген мин
“Берле” алдым дәрестә.
-Ничек алай? - дип сорады
Әнисе бик аптырап.
Моннан соң минем өй эшен
Эшләп куй син яхшырак.
Ф. Яруллин.
Булган әйбәт заманнар.
Борын-борын заманда
Булган әйбәт заманнар.
Кешеләр бер – берләренә
Кунакларга барганнар.
Бәйрәмнәрдә котлашып
Матур хатлар язганнар.
Авыллардан – шәһәрләргә,
Шәһәрләрдән – авылларга
Посылкалар салганнар.
Бар да әйбәт булганнар,
Хәтта куяннар да элек
Тәмле күчтәнәчләр биреп
Җибәргәннәр урманнан.
Үзгәрделәр әниләр.
Хәзер инде куяннар да
Ерак – ерак урманнардан
Күчтәнәч җибәрмиләр.
Ф. Яруллин.
Источник: